فردوسی بدلیل توهین‌های آشکاری که به ترک‌ها روا داشته خوشایند و مقبول قاطبه ترک‌های ایران نیست؛ ولی ترک‌ها حکایت‌ها و اندرزهای گلستان سعدی را دوست دارند و نسبت به حافظ حس مثبت یا منفی قابل ذکری در میان ترک‌ها دیده نمی‌شود. با این وجود حکومت اصرار دارد که مجمسه‌های فردوسی را در اکثر شهرهای ترک‌نشین نصب کرده و داغِ دلی زده باشد. این رفتار، شبیه نصب مجسمه فرماندهان نظامی استعمارگر در مستعمرات است.
چندی پیش شهرداری ماکو مجسمه فردوسی موجود در یکی از میادین آن شهر را برداشت. از آنجا که این اقدام با موج جهانی برداشتن مجسمه فرماندهان استعماری و نژادپرستان همزمان بود، یاور سلطانی؛ خبرنگار صفحه اینستاگرامی ماکوتایمز در تماسی نظر سه نفر از اعضای شورای شهر را در این خصوص جویا شده بود و آنها گفته بودند که با نصب مجدد این مجسمه در میدان شهرمان مخالفیم. سلطانی نیز طی گزارشی این اقدام شهرداری را رسانه‌ای کرده و از آن تشکر کرده بود.
مانند اتفاق مشابهی که چهار سال پیش در سلماس رخ داده بود، فشار بر شهرداری آن شهر نیز از زمین و آسمان باریدن گرفت. آنها مجبور شدند بیانیه داده و بگویند که مجسمه ظرف ۴۸ ساعت سر جای اولش برخواهد گشت و میدانی که کار عمرانی آن شاید در شرایط عادی ماه‌ها طول می‌کشید ظرف دو روز بازسازی شد. مسئولان شهری، استانی و تهرانی مثل مور و ملخ راهی ماکو شدند تا در ضیافت نصب مجدد این پیکره حضور داشته باشند. باور کنید که اگر هزاران ماکویی در اثر کرونا جان خود را از دست می‌داد شاهد چنین جهاد مقدسی نمی‌بودیم.